Hepimiz hayatımızın bir döneminde tükenmişliğe doğru ilerleriz. Herhangi bir şeye tepki göstermeyi bırakan, duygulardan ve maneviyattan uzak, hayata ve olaylara karşı donuk, yapay heyecanlara sahip biri olur çıkarız. İntihar düşüncesi bile geçer aklımızdan, sanki varlığını yok olarak kanıtlayabilecekmiş gibi. İşte tüm bunların son bulduğu bir kopma noktası vardır. Zweig bunu “Olağanüstü Bir Gece” olarak adlandırmış. Hepimizin böyle bir gecesi vardır ya da olacaktır. O geceden sonra bambaşka biri oluruz ve hayatımızın geri kalanında o geceden izler taşırız. Eğer o bilet…